اصل و منشأ آتش

در روایتی از یاپ در میکرونزی، اصل و منشأ آتش، یالافات آمده است. در حالی که رعد ـ خدای بداقبال اهداکننده مستقیم آن بوده است. سبزی‌های ریشه‌ای، گیاه لوف و سیب‌زمینی شیرین در سرزمین یاپ خورده می‌شد، لیکن گویا، آتشی در پختن آن‌ها به کار نمی‌رفت، بلکه می‌بایستی با حرارت خورشید پخته شوند.

مردم از دردهای داخلی در رنج بودند و از یالافات کمک می‌طلبیدند. ناگهان لهیب صاعقه‌ای قرمز و داغ از آسمان فرود آمد و به یک درخت کادی اصابت کرد. از کنار‌ه‌ها و میان برگ‌های درخت کادی خارهایی بیرون زد. دسرا، رعد ـ خدا، در درخت گرفتار شد و فریاد زد تا کسی بیاید و او را آزاد سازد. زنی با نام گوآرتین، که در آن نزدیکی، مشغول پختن گیاه لوف در آفتاب بود آمد و به او کمک کرد. دسرا از او پرسید که مشغول چه کاری بودی. زن برایش توضیح داد، او نیز زن را فرستاد تا کمی خمیر گل بیاورد و با آن یک ظرف غذاپزی ساخت. سپس به زن گفت که مقداری از شاخه‌های درخت ارّ را بیاورد. دسرا چوب‌ها را زیر بغل خود گذاشت و دانه‌های آتش را میان آن‌ها انداخت. بدین ترتیب بود که ظرف‌های گِلی پدید آمدند و آتش بر اثر سایش دو چوب افروخته شد.

نقش عنصر نیرنگ‌باز در یالافات (اولافات) و در این داستان، چندان روشن نیست، اما در پولینزی نیمه خدای مائویی در روایت سامویی، تی‌ای‌ای‌تی‌ای و تی‌کی‌تی کی در مائوری راز آتش را از ایزد مافویی، با بریدن دست راست او می‌آموزد.

منبع:ریچارد کاوندیش،اسطوره شناسی:دایره‌المعارف مصوّر اساطیر و ادیان مشهور جهان، ترجمه‌ی رقیّه بهزادی، تهران،نشر علم،چاپ اوّل،۱۳۸۷